استثمار انسان در گردشگری

استثمار انسان در گردشگری

حوادث استثمار مرتبط با گردشگری شامل برده داری و رفتار غیرانسانی و همچنین قاچاق انسان است. گردشگری جنسی همیشه شکلی از استثمار نیست تا زمانی که کارگران جنسی حرفه خود را انتخاب کنند، دستمزد منصفانه ای دریافت کنند و کار تحت نظارت باشد.

با این حال، هنگامی که مردم بر خلاف میل خود یا به دلیل فقر شدید مجبور به انجام کار جنسی می شوند و شرایط کاری ناعادلانه یا بدون دستمزد را تجربه می کنند، در این صورت استثمار حقوق بشر است.
خدمتکار خانه، نظافتچی هتل، راهنمای تور، باربری کوهنوردی و هر نوع شغلی که افراد مجبور به انجام آن شده اند، یا مدارک سفر و مجوز کارشان از بین رفته است، یا از مناطق دیگر کشور یا خارج از مرزها قاچاق شده اند. ، همه می توانند بخشی از برده داری مدرن باشند.

سازمان‌های بین‌المللی مانند ECPAT، Salvation Army، World Vision، Save the Children، و Tourism Concern – که فقط چند مورد را نام ببریم – به طور خستگی‌ناپذیری علیه برده‌داری مدرن مبارزه کرده‌اند و در حال افزایش آگاهی شهروندان و گردشگران هستند .
برای بحث بیشتر در مورد استثمار جنسی کشورهایی مانند بریتانیا و استرالیا نیز اخیراً قانون برده داری مدرن را تصویب کرده اند.

کمپین هایی نیز ایجاد شده است که به گردشگران در مورد استثمار بالقوه کودکان در گردشگری یتیم خانه هشدار می دهد. با توجه به رشد پرورشگاه‌ها در کامبوج، گینی استدلال می‌کند که با گردشگری داوطلبانه، «کودکان اکنون یک کالای توریستی هستند که از عشق و احساسات خود استفاده می‌کنند و فضایی برای بهره‌برداری ایجاد می‌کنند».

سایر اشکال استثمار با نرخ پایین دستمزد و شرایط بد کاری مانند شرایطی که باربرها تحمل می کنند، چه در حال بالا رفتن از مسیر اینکاها به ماچو پیچو باشند و چه از کلیمانجارو، مرتبط است.