بافت قدیم یزد و نقض حقوق بشر بواسطه گردشگری!
همیشه هرگاه واژگان گردشگری و حقوق به تلاقی یکدیگر میرسند اولین مطلبی که به ذهن متبادر میشود حق بودن گردشگری برای انسان هاست. امری صحیح و درست است زیرا تفریح ، آسایش و در کل سفر و گردش یک حق بنیادی برای بشر است.
رسیدن به این حق که دیگر از مرحله احقاق گذشته و با توجه به سود کلان و دیگر مزیت هایی که دارد
به یکی از میادین رقابت فی مابین همه کشورها و حاکمیت ها تبدیل گشته است اکنون خود در حال نقض دیگر حقوق بشری است! شاید در نگاه اول موضوع کمی گیج کننده به نظر آید ولی کافی است به خبر خطر فرونشست بافت قدیم یزد (ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو) به دلیل فاضلاب و آبریز زیاد ناشی از تراکم هتل و بوم گردی های بنا شده در این منطقه دقت کنید. با ثبت جهانی قسمت تاریخی شهر یزد و در نتیجه هجوم مسافران ، تاسیساتی مانند هتل ، بوم گردی ها و دیگر اماکن اقامتی بدون بررسی و مطالعه در این قسمت تاسیس گردیدند که اکنون باعث ورود فاصلاب بیش از حد ظرفیت بافت به چاه های کم عمق و زمین زیر آنها گردیده است که همین موضوع بافت قدیم این شهر را در معرض خطر فرونشست قرارداده است.
بافتی که از یک جهت محل و محیط زیست اهالی یزد و از جهتی دیگر اثر تاریخی که نه تنها متعلق به اهالی این شهر بلکه همه ایرانیانان است که از بین بردن آن یعنی تجاوز به محیط زیست ساکنین این سرزمین محسوب میشود.
این تنها یک مثال از دامی است که ممکن است توسعه بدون بررسی و شناخت گردشگری به آن مبتلا شود مثال های دیگر تغییر فرهنگ و آداب و سنن ، آلودگی محیط زیست ، استثمار انسان ها در این صنعت و … میباشند که میبایست بدان ها حساس و همزمان با گسترش و توسعه گردشگری این موارد را نیز مهار نمود.
