تاثیر بهار عربی در گردشگری

بهار عربی

بسیاری از گردشگرانی که قصد گردشگری در کشورهای  متاثر از بهار عربی (تونس، مصر، لیبی، سوریه، یمن، بحرین و غیره) را داشته اند، یا بازدید از این مکان‌ها را متوقف کرده‌اند یا به مقصدهای دیگری فکر کرده‌اند. بهار عربی در سال 2010 در تونس آغاز شد و سپس به سایر کشورهای خاورمیانه و منطقه شمال آفریقا (MENA) گسترش یافت. اعتراضات با تظاهرات مسالمت آمیز، با پیوندهایی به رسانه های اجتماعی آغاز شد که «عمدتاً توسط جوانان ناراضی و بیکار که به دنبال حقوق بیشتر، بهبود شرایط زندگی و آینده ای بهتر برای خود و فرزندانشان بودند، دامن می زد» (مگابلیه و مصطفی، 2018). الشمری و ویلوبی، (2019)

عوامل تعیین کننده بهار عربی را به این صورت شناسایی کردند:

(1) منطقه نسبت به تورم قیمت مواد غذایی حساس است. فرض بر این است که سیاست های داخلی در مورد قیمت مواد غذایی و انرژی پایدار نبوده و بی ثباتی اجتماعی بیشتری ایجاد کرده است.

(2) نرخ بیکاری بسیار بالای جوانان ارتباط نزدیکی با افزایش بی ثباتی دارد.

(3) دوام رژیم در منطقه با تحولات اجتماعی بیشتر مرتبط است. در مورد سوریه، لیبی و یمن، این اعتراضات به جنگ های داخلی تمام عیار تبدیل شد. در کشورهای دیگر درگیری ها به اشکال مختلف سرکوب ادامه یافت .
در مقابل، پادشاهی ها در اردن و مراکش به تدریج اصلاحات سیاسی را پس از بهار عربی انجام داده اند (مگابلیه و مصطفی، 2018).

تعداد گردشگران بین المللی از آغاز بهار عربی در منطقه MENA کاهش یافته است (تومازوس، 2017). به عنوان مثال، مصر در سال 2010 (آخرین سال قبل از بحران) 14 میلیون گردشگر را ثبت کرد که در سال 2011 به 9.5 میلیون نفر کاهش یافت (هورغادا، 2013). پنج سال بعد، در حالی که گردشگری در برخی دیگر از کشورهای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا شروع به بهبود کرد، تعداد  گردشگران مصر همچنان رو به کاهش بود.

در سال 2016، 4.8 میلیون گردشگر پذیرفته شد که 40 درصد کاهش نسبت به سال 2015 نشان می دهد (Middle East Monitor، 2017). بخشی از دلیل آن سقوط هواپیمای مصر در ماه مه 2016 و جنجال بر سر ربوده شدن یک دانشجوی ایتالیایی بود (تومازوس، 2017). حتی در سال 2018، تعداد گردشگران تنها به 11.3 میلیون نفر رسید (UNWTO، 2019). به طور مشابه، دفتر ملی گردشگری تونس ثبت کرد که تعداد مسافران خارجی در سال 2011 به دلیل قیام 45 درصد کاهش یافته است (BBC 2011).

در سال 2010 قبل از قیام، 6.9 میلیون گردشگر بازدید کردند اما تا سال 2011 این تعداد به 4.8 میلیون نفر کاهش یافت. تا سال 2014، اعداد به صورت زیر تغییر کردند:

7.1 میلیون بازدیدکننده، اما در سال 2016 به 5.7 میلیون نفر کاهش یافت (وزارت گردشگری و صنایع دستی، 2020) به دلیل حملات تروریستی متعدد و بمب گذاری های مربوط به گردشگران در سال 2015 (بی بی سی، 2017؛ واکر، 2015؛ رویترز، 2015). صنعت گردشگری تونس نیز مانند مصر و سایر کشورهایی که از بهار عربی متاثر شده اند، در تلاش است تا از شوک انقلاب بهبود یابد. تنها در سال 2017 بود که تونس پذیرای 7 میلیون گردشگر بود و به سطح قبل از بهار عربی رسید.(رویترز، 2017).

پادشاهی اردن تغییرات سیاسی تدریجی را پس از بهار عربی اعمال کرد و افزایش پیوسته در تعداد گردشگران را نشان داد. در سال 2010، 4.2 میلیون گردشگر از اردن بازدید کردند استراتژی اردن هدف قرار دادن سایر گردشگران عرب بود که ممکن بود از سوریه یا مصر دیدن کرده باشند. و گردشگرانی از روسیه، اوکراین و لهستان جایگزین گردشگران گمشده غربی شدند(Magablih and Mustafa, 2018).

اردن از سال 2014 در مبارزه با دولت اسلامی همکاری داشته است و در سال 2016 متحمل یک حمله تروریستی شد که ده نفر از جمله گردشگران کشته شدند(بی بی سی، 2018؛ نحاس، 2018). گردشگری اردن به آرامی جایگاه خود را بازیافت و در سال 2018 بیش از 4.1 میلیون گردشگر دریافت کرد (UNWTO، 2019).

منبع : چالش های حقوق بشر در گردشگری

ترجمه سعید بدخش